Πρόκειται για ένα διώροφο νεοκλασικό κτήριο με υπερυψωμένο υπόγειο το
οποίο οικοδομήθηκε την δεκαετία του 1870 . Ο <<επισκέπτης>>
(τη λέξη την βάζω σε εισαγωγικά καθώς ο χώρος είναι περιφραγμένος) φέρει
καταφανή μορφολογικά στοιχεία νεοκλασικής κατοικίας της εποχής της
βασιλείας του Γεωργίου Α’: εξώστη με μαρμάρινα φουρούσια, αέτωμα στη
στέγη με επιζωγραφισμένο τύμπανο, σφυρήλατα κιγκλιδώματα, παραστάδες
κορινθιακού ρυθμού, εσωτερική αυλή και χαγιάτι με εξωτερική σκάλα.
Ο ποιητής Γιώργος Ιωάννου περιγράφει με λεπτομέρειες το σπίτι του
Λαπαθιώτη (περιοδ. "Λέξη", τεύχος 33, Μαρτ.-Απρ. 1984), ως εξής: "Είναι
σπίτι δίπατο, με ισόγειο από τη μεριά της οδού Οικονόμου. Είναι
τεράστιο, έχει στέγη με αέτωμα και από πίσω μεριά κήπο. Στο τζαμικιάνι,
όπου καταλήγει η σκάλα, σώζονται ακόμη μικρά χρωματιστά τζάμια, που τόσο
συνηθίζονταν τότε στα αρχοντικά. Η είσοδος είναι από την Κουντουριώτου,
αλλά η πρόσοψη με το μπαλκόνι από την Οικονόμου. Τα πάντα ξεφτισμένα
και ο σοβάς πεσμένος ολότελα και περίεργα. Εν τούτοις, το σπίτι δεν
μοιάζει για ετοιμόρροπο. Κάτω από το σοβά υπήρχαν χοντροί τοίχοι
φτιαγμένοι με μεγάλες πέτρες, που τώρα προβάλλουν...".
Στο σπίτι αυτό έζησε και έγραψε το
μεγαλύτερο μέρος του έργου του ο νεορομαντικός ποιητής Ναπολέων
Λαπαθιώτης μέχρι τον τραγικό του θάνατο . Εθισμένος στα ναρκωτικά,
παρασυρμένος από τα πάθη και τις αδυναμίες του και έχοντας ξεπουλήσει
την περιουσία του στα μαύρα χρόνια της Κατοχής, αυτοκτόνησε στις 8
Ιανουαρίου 1944. Κηδεύθηκε τέσσερις ημέρες αργότερα, κατά ρητή εντολή
του λόγω του φόβου της νεκροφάνειας, κατόπιν εράνου της Νέας Εστίας .
Ζούσε ιδιόρρυθμη ζωή, βγαίνοντας μόνον τις νύχτες και γυρίζοντας στο
σπίτι του πριν ξημερώσει. Ωραιοπαθής, κυνηγούσε τις εξωτικές ηδονές και
δεν απέφευγε τους κακόφημους τεκέδες της Τρούμπας .
Το κτίριο κηρύχτηκε διατηρητέο το 1984 από το Υπουργείο Πολιτισμού αλλά
εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να είναι καταδικασμένο στη σκληρή του
μοίρα, όχι πολύ διαφορετική από εκείνη του παλιού, αυτόχειρα ιδιοκτήτη
του.
