Πρόκειται για κτίσμα των αρχών του 20ου
αιώνα και αποδίδεται στον αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ ο οποίος στο
συγκεκριμένο κτίσμα έδειξε την τεχνική του δεινότητα.
Ακολουθεί τις γραμμές του
εκλεκτικιστικού ιστορισμού διατηρώντας ωστόσο και στοιχεία του ύστερου
αθηναϊκού νεοκλασικισμού . Το κτίριο λειτούργησε ως Ξενοδοχείο Α’
κατηγορίας , στην αρχή με το όνομα ΒΙΚΤΩΡΙΑ και στην συνέχεια ως
EXCELSIOR . Excelsior στη λατινική γλώσσα σημαίνει υψηλότερο –
υπέρμετρο. Πράγματι όταν χτίστηκε το κτίριο ήταν από τα ψηλότερα της
πρωτεύουσας. Στα συν του ξενοδοχείου ήταν η γλωσσομάθεια των υπαλλήλων.
Στο ισόγειο του , στεγάζονταν το ζαχαροπλαστείο του Μπερνίτσα ο οποίος
γνώρισε πρώτος στο Αθηναϊκό κοινό την κρέμα σαντιγί.
Μετά τον πόλεμο άρχισε σαν ξενοδοχείο να χάνει την αίγλη του μέχρι τη
δεκαετία του 1950 όπου έκλεισε οριστικά. Πέρασε στην ιδιοκτησία της
Εθνικής Τράπεζας όπου το διάστημα 1979-1981 το ανακαίνισε και σήμερα
στεγάζει το κατάστημα Ομόνοιας.
Η κύρια είσοδος του κτιρίου βρίσκεται στο κέντρο της όψης της οδού
Πανεπιστημίου και πλαισιώνεται από ημικίονες δωρικού ρυθμού ενώ το
υπέρθυρο διακοσμείται από την κεφαλή του Ερμή. Ποικιλία παρουσιάζουν οι
διαφορετικού ρυθμού κίονες ,δωρικού , ιωνικού και κορινθιακού ρυθμού
προσφέροντας διαφορετικές όψεις του νεοκλασικού θέματος.
Οι όψεις του έχουν κριθεί διατηρητέες (ΥΑ
ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/3119/9414/14.02.1980 – ΦΕΚ277/Β/20.03.1980) ενώ το
εσωτερικό έχει χαθεί μετά την ολική του ανακαίνιση – ανακατασκευή .
