 |
| Στο εσωτερικό της δομής με ένα μικρό φίλο ....όπως μου είπαν " τουλάχιστον τα παιδιά δεν χρειάζεται να κρύβονται" |
Σήμερα Πρωτομαγιά αποφάσισα να την περάσω λίγο διαφορετικα…….. Πριν από λίγες ημερες διαβασα στις εφημερίδες την είδηση ότι κλείνει ο καταυλισμός των Κούρδων προσφύγων στο Λαύριο .Οι φήμες άρχισαν να πυκνώνουν μετά την επίσκεψη των δύο ελλήνων υπουργών στις σεισμόπληκτες περιοχές της Τουρκίας μετά τον πρόσφατο σεισμό. Εξάλλου, ένα από τα πάγια αιτήματα της τουρκικής πλευράς προς την Αθήνα είναι το κλείσιμο του προσφυγικού καταυλισμού , τον οποίο η Αγκυρα θεωρεί ως «στρατόπεδο εκπαίδευσης» των Κούρδων του ΡΚΚ. Φαίνεται ότι οι αιτιάσεις της Αγκυρας περί «εκπαίδευσης τρομοκρατών» άρχισαν να αποδίδουν καρπούς….. Μαλιστα αναφέρθηκε στον τύπο ότι ήδη οι πρόσφυγες άρχισαν να μεταφέρονται σταδιακά σε άλλες δομές φιλοξενίας.
Αποφάσισα λοιπόν να επισκεφτώ τον Κουρδικό καταυλισμό και να δω τι συμβαίνει τελικα σε αυτή τη γωνιά της Λαυρεωτικής γης που αποτελεί αγκάθι στις σχέσεις Τουρκίας και Ελλάδας.
Χωρίς να έχω κάποιο σύνδεσμο βρέθηκα έξω από τη δομή του Λαυρίου .....Ο κος Τζεμιλ ( τυχαίο το όνομα) μετά από μια δεκάλεπτη συζήτηση - γνωριμία δέχτηκε χωρίς κανένα ενδοιασμό να με ξεναγήσει στα ενδότερα του χώρου . Μου ζήτησε μόνο ευγενικά , για ευνόητους λόγους , να μην φωτογραφίσω πρόσωπα...
Η δομή του Λαυρίου....
Δεν θα αναφέρω αν και πόσοι έχουν φύγει από τη δομή ωστόσο μπορώ να πω ότι στο χώρο ζουν άνδρες , γυναίκες και παιδιά. Ενημερώθηκα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και ότι τόσο οι κάτοικοι του Λαυρίου όσο και άλλες συλλογικότητες τους βοηθάνε με όποιο τρόπο μπορούν κι έχουν αγκαλιάσει την Κουρδική Κοινότητα προσφέροντας είδη πρώτης ανάγκης και όχι μόνο, ενώ και οι ίδιοι ,από την πλευρά τους, τιμούν τη φιλοξενία αυτή. Βασική προϋπόθεση για να ζήσει κάποιος στον καταυλισμό, όπως μου εξήγησε ο οικοδεσπότης μου, είναι να σέβεται την τοπικη κοινωνία του Λαυρίου και να μην δημιουργεί το παραμικρό πρόβλημα.
Η κουβέντα ήρθε , η αλήθεια είναι με δική μου πρωτοβουλία, και στον φυλακισμένο ηγέτη των Κούρδων Αμπντουλάχ Οτσαλάν και το ρόλο της Ελλάδας στην σύλληψη του από τους Τούρκους .Να θυμίσω ότι το Φεβρουάριο του 1999 Κενυάτες αστυνομικοί συλλαμβάνουν τον ηγέτη του PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, λίγο μετά την αναγκαστική «αποχώρησή» του από την ελληνική πρεσβεία στην Κένυα και τον παραδίδουν στους Τούρκους μυστικούς πράκτορες. Όπως μου είπε ο κος Τζεμλ οι Κούρδοι σέβονται και εκτιμούν τους Έλληνες και δεν κρατάνε κακία διαχωρίζοντας τις κυβερνήσεις από τον απλό λαό που στέκεται αλληλέγγυος δίπλα στους Κούρδους...
Ο καταυλισμός του Λαυρίου αποτελεί την παλαιότερη εν λειτουργία δομή προσφύγων στη χώρα και ιδρύθηκε το 1947 .Η συνδρομή του Ελληνικού κράτους προς τη δομή διεκόπη το 2016 ενώ το 2017 αποχώρησε και ο Ερυθρός Σταυρός. Έκτοτε ο ιστορικός προσφυγικός καταυλισμός στο Λαύριο είναι σαν να μην υπάρχει - για το κράτος και τους επίσημους θεσμούς καθως το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής αρνήθηκε να το εντάξει στις επίσημες δομές του.Η επίσημη θέση του Κράτους , όπως μας πληροφόρησε ο κος Τζεμιλ είναι ότι ο χώρος θα εκμεταλλευτεί από το Δήμο Λαυρεωτικής.
 |
| Όταν το γκράφιτι αποτυπώνει τους αγώνες ενός λαού.... |
Η Αθήνα έχει βέβαια επανειλημμένως αρνηθεί την κατηγορία περί περίθαλψης τρομοκρατών , την οποία η Άγκυρα έχει αξιοποιήσει ουκ ολίγες φορές . Δεν έχουν περάσει πάρα λίγοι μήνες από την ημέρα όπου μέσω του πρακτορείου ειδήσεων Anadolu μεταδόθηκε ότι συνελήφθη ύποπτο μέλος του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, τον οποίο αποκάλεσε «τρομοκράτη» και ότι μάλιστα «εκπαιδεύτηκε στο στρατόπεδο στο Λαύριο». Ωστόσο μεταβιβάζοντας την κυριότητα του καταυλισμού στην Τοπική Αυτοδιοίκηση η Ελληνική Κυβέρνηση βγάζει από πάνω της το άγος του κλεισίματος της δομής και το ρίχνει στο Δήμο Λαυρεωτικής.
Οι χώροι μέσα στη δομή είναι πεντακάθαροι ενώ οι φιλοξενούμενοι ευγενέστατοι. Άνθρωποι οι οποίοι παρά τις κακουχίες και τις δυσκολίες που βιώνουν δεν χάνουν το χαμόγελο τους αλλά και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Αν και "ουρανοκατέβατος" με αντιμετώπισαν με ευγενεια ενώ θα ήταν πολύ λογικό να είναι καχύποπτοι απέναντι σε έναν άγνωστο ο οποίος θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε.....Όπως θα πρέπει να σας καταθέσω ότι τίποτα από αυτά που είδα δεν παραπέμπει σε στρατόπεδο εκπαίδευσης…Ούτε στρατιωτικές εγκαταστάσεις , ούτε όπλα …..Μόνο παιδιά να παίζουν , μπουγάδες απλωμένες, άνθρωποι να συζητούν, ένα πρόχειρο γήπεδο βόλεϊ…...Και βέβαια η εικόνα του Οτσαλάν καθώς και άλλον ηγετικών μορφών του Κουρδικού αγώνα…..
 |
| Το γήπεδο του βόλεϊ και η μορφή του ηγέτη του Κουρδικού Αγώνα Αμπντουλάχ Οτσαλάν .... |
Αφού τους ευχαρίστησα και τους ευχήθηκα για την ημέρα, έφυγα με ανάμεικτα συναισθήματα από τον χώρο . Νιώθοντας χαρά από τη μια που γνώρισα από κοντά αυτούς τους ανθρώπους και από την άλλη εχοντας μια αόριστη ενοχή για το ρόλο που διαδραμάτισε η χώρα μου στην υπόθεση σύλληψης του ηγέτη τους.
Βέβαια η εξωτερική πολιτική είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα για να αναλυθεί σε μια ανάρτηση στο Facebook.....Ούτε είμαι αυτός που θα μιλήσει για το σωστό η λάθος στις κινήσεις των Ελληνικών Κυβερνησεων. Αλλά το ανθρώπινο συναίσθημα μερικές φορές υπερνικά τη σκοπιμότητα.... Και η σημερινή μου επίσκεψη ήταν για εμένα μια κίνηση αυτοκριτικής και εξιλέωσης κάτι που από την επίσημη ελληνική πολιτεία, μέχρι στιγμής , δεν έχει έλθει.
Ελπίζω η Ιστορία κάποια στιγμή να αποδώσει τις ευθύνες εκεί που αναλογούν.
Γαβριήλ Μιχαλάτος
Πολιτισμολόγος - Ιστορικός
